Kocham takie dni i was przyjaciele..

            Ten dzień był niezwykły i długo go zapomnę tam. Od rana czułam się jak bym była najgorsza, taka nikomu nie potrzebna a to wszystko bo ciągle siostra powtarzała mi ,, Czemu tak zrobiłaś, masz przeprosić Panią Dyrektor!”. Traktuje ona mnie jak śmiecia a przecież ja nic złego nie zrobiłam i nie mam za co Pani Dyrektor przepraszać… Przecież każdy popełnia błędy i ona na pewno też kiedyś popełniła jakieś błędy a zachowuje się tak jak by ona była idealna a wszyscy w koło byli beznadziejni..

         Gdy przyszła do mnie moja przyjaciółka Ola było już lepiej bo czułam że mogę liczyć na nią… Ola dziękuję że mnie wyciągałaś z domu bo chociaż tak się cieszyłam i byłam wesoła nie martwiłam się i nie smuciłam dziękuję… Na boisku były moi przyjaciele czyli Ola, Dominika, Roksana, Stasiu, Sanczo i Hubert nikt się  nie obrażał i każdy był wesoły… Dziękuję za ten dzień i dziękuję że mi wybaczyliście bo bez was moje życie nie ma sensu kocham was i bardzo mi na was zależy…

          Na boisku bałam się bardzo Stasia że będzie zły na mnie bo uważał że ich wszystkich wsypałam u Dyrektorki  ale ja nie jestem taka…  Czuję się beznadziejnie ale zarazem dobrze bo od tygodnia odzyskałam przyjaciół chodź jestem sama bez chłopaka ale szczerze to nie potrzebuję chłopaków którzy mówią że KOCHAJĄ a wcale nie jest tak!! Mam wiele osób które mnie kochają takim jaka jestem nie muszę przy nich się zmieniać, malować i udawać kogoś kim nie jestem przy nich mogę mówić co chce nie muszę uważać na słowa i gesty.

      Dziękuję wam wszystkim że nadal jesteście obok mnie i nie zostawiliście mnie że przywołaliście mnie do porządku i daliście mi ostrego kopa że zdjęliście mi te różowe okulary i  teraz inaczej patrzę na to wszystko… kocham was…